watch first and then search

watch first and then search

Friday, June 22, 2018

एक युवतीलाई ४ जना पुरुषले यसरि यातना दिदै गरेको भिडियो, आखिर के गर्दै छन् यी युवकहरु ? यो भिडीयोमै ४ हजार ७ सय भन्दा बढी कमेन्टमा आक्रोश (भिडियोसहित)

Indonesia police detain captain in ferry disaster: authorities

SIMALUNGUN, Indonesia, June 21 (AFP) – The captain of an overloaded Indonesian ferry that sank into the depths of a volcanic lake has been detained by police for questioning over the deadly disaster, authorities said Thursday.


Identified as Tua Sagala, the captain was among just 18 people rescued after the vessel capsized and sank Monday afternoon on Sumatra’s Lake Toba, a popular tourist destination.
Four passengers were previously confirmed dead, but the search-and-rescue agency on Thursday revised that figure down to three.
Official estimates list 193 people missing as of Thursday morning, raising fears that the incident could become one of Indonesia’s deadliest ferry disasters.
The traditional wooden boat is believed to have been operating illegally with no manifest or passenger tickets. Official estimates of the number of passengers are based on reports from families whose missing relatives may have been on the doomed vessel, but their accounts are difficult to verify.
If confirmed, the boat — which was also carrying dozens of motorcycles — may have been jammed with four or fives times the number of passengers it was built to hold.
The ship’s captain is also the owner of the vessel, police said. “The captain of the boat is now with the police,” national police spokesman Yusri Yunus told AFP Thursday.
“But we haven’t questioned him yet because he is still traumatised.” Top government officials including the transport minister and national police chief were expected to arrive at the scene later Thursday.
Identified as Tua Sagala, the captain was among just 18 people rescued after the vessel capsized and sank Monday afternoon on Sumatra’s Lake Toba, a popular tourist destination.
Four passengers were previously confirmed dead, but the search-and-rescue agency on Thursday revised that figure down to three.
Official estimates list 193 people missing as of Thursday morning, raising fears that the incident could become one of Indonesia’s deadliest ferry disasters.
The traditional wooden boat is believed to have been operating illegally with no manifest or passenger tickets. Official estimates of the number of passengers are based on reports from families whose missing relatives may have been on the doomed vessel, but their accounts are difficult to verify.
If confirmed, the boat — which was also carrying dozens of motorcycles — may have been jammed with four or fives times the number of passengers it was built to hold.
The ship’s captain is also the owner of the vessel, police said. “The captain of the boat is now with the police,” national police spokesman Yusri Yunus told AFP Thursday.
“But we haven’t questioned him yet because he is still traumatised.” Top government officials including the transport minister and national police chief were expected to arrive at the scene later Thursday.
Hundreds of grief-stricken people have been waiting for days by the shore hoping for news on the fate of missing loved ones.
It was not clear if any foreigners were on board. Survivor accounts said the boat began shaking as it struggled to navigate strong winds and high waves about halfway into the 40-minute trip from an island in the middle of the lake to shore.
The rescue operation has now turned to recovering bodies — including those that may still be trapped inside the sunken boat. Authorities have deployed divers and underwater vehicles, along with about 400 personnel, to search one of the world’s deepest lakesToba is some 500 metres (1,640 feet) deep in parts and covers an area of about 1,145 square kilometres (440 square miles) The lake, popular with international and domestic tourists, fills the crater of a supervolcano that exploded in a massive eruption tens of thousands of years ago.
The disaster came just days after more than a dozen people were killed in an unrelated ferry accident in the Southeast Asian archipelago nation, where many people depend on boats to get around. Traditional vessels — like the one in the Lake Toba disaster — are often packed beyond capacity. They are rarely equipped with enough life preservers and their condition can be dire.



लापरबाहीको यो हदः लत्रिएकाे तारबाट करेन्ट लागेर वृद्धको ज्यान गयो

८ असार, रामेछाप । जिल्लाको सुनापती गाउँपालिकामा करेन्ट लागेर एकजना वृद्धको ज्यान गएको छ । सुनापति गाउँपालिका–१ का गुन्सी ढोडेनीमा भुँइमा लत्रिएको बिजुलीको तारमा करेन्ट लागेर दोरम्बा गाउँपालिका–५, गुराँसेका ७० वर्षीय पासाङ तामाङको ज्यान गएको हो ।
जिल्ला प्रहरी कार्यालय रामेछापका प्रहरी निरिक्षक राजेन्द्र थापाले डोको बेच्न हिँडेका तामाङको किसान जागरण समूह गुन्सीले उत्पादन गरेको विद्युतको लत्रिएको तारबाट करेन्ट लागेर मृत्यु भएको जानकारी दिए ।
स्थानीयले किसान जागरण समूह गुन्सीको लापरबाहीका कारण घटना घटेको आरोप लगाएका छन् । बिजुलीको पोल ढलेर विद्युत्तीय तार लत्रिँदासमेत स्थानीय सरकार र किसान जागरण बेखबर बनेको भन्दै उनीहरुले दोषीमाथि कडाभन्दा कडा कारबाहीको माग गरेका छन् ।
२०७५ असार ८ गते १०:२९ मा प्रकाशित

वैदेशिक रोजगारीको पीडा : घरमा फर्किँदा न श्रीमती न धन सम्पत्ति

सँगै जिउने, सँगै मर्ने बाचा बन्धनका साथ बर्दगोरिया ३ खैरेनीका शिवराज भण्डारी र बर्दिया पाताभारकी कमला आचार्य वैवाहिक सम्बन्धमा बाँधिए । घरपरिवारको आपसी समझदारी र दुबैजनाको राजीखुशीले २०७०जेठ २७ गते उनीहरूको विवाह भयो, यो सँगै उनीहरूको जिन्दगीको नयाँ अध्याय पनि सुरुभयो । गाउँमा वर्षभरि खेती गर्दा पनि खान लाउन मुस्किल पर्थ्यो । गाउँघरका साथीभाइ पनि एकपछि अर्को गर्दै विदेश जान थाले । परिवारको नाजुक आर्थिक अवस्था देखेर भण्डारीले पनि वैदेशिक रोजगारीको सपना बुने ।
घरपरिवारको सल्लाहअनुसार २०७० मङ्सिरमा उनी वैदेशिक रोजगारको यात्रामा हिँडे । बुढाआमाबा बिहेगरेको ६ महिनामै श्रीमती घरमा छोडेर परिवारको ठुलो सपना मनमा सजाउँदै उनको विदेश यात्रा सुरुभयो । एसएलसीसम्म पढेका उनी रोजगारीका लागि मलेसिया पुगे ।
कामपनी राम्रै थियो, दामपनी राम्रै थियो तर गाउँघरको याद, बुढाआमाबा र भर्खरै बिहेगरेकी श्रीमतीको सम्झनाले विदेशमा कामिगर्न उनलाई त्यति सहज भने थिएन । एकपछि अर्कोगर्दै दिनहरू जसोतसो बित्दै गए, प्रत्येक महिना तलब बुझ्नासाथ भण्डारी श्रीमती कल्पनाको नाममा पैसा पठाउँदै गए ।
विदेशमा गरेको दुख र पसिनाले श्रीमतीको हरेक चाहानाहरू उनी पुर्‍याउने कोसिस गर्थे । ठुलो आस अनि भरोसा थियो, उनलाई श्रीमती माथि । तर उनको त्यो आस र विश्वास एकाएक खरानी भयो, जब तीनबर्ष विदेश बसेर उनी स्वदेश फर्किए न श्रीमती न सम्पत्ति ।
छोरा विदेश गएको ३ महिनासम्म बुहारी आफूहरूसँगै बसेकि थिइन भण्डारीका बुबाआमा भन्छन् “त्यसपछि एक दिन बिरामी छु भन्दै अस्पताल हिँडेकी थिई, उतैबाट माइती पुगीछे, हामीलाई खबरसम्म गरिन ।”
श्रीमती माइती गएपछि आफूसँग सम्पर्क भएको भण्डारी बताउछ्न । श्रीमती कमलाले माइतीमै बसेर पढ्ने बताएपछि आफूले पनि सहमति जनाएको शिवराजले बताए । त्यसको करिब १ वर्षपछि माइतीमा बस्न गाह्रो भएको भन्दै काठमाडौँ गएकी थिइन, उतै अर्कैसँग बिहे गरिछन् आफूलाई थाहा नभएकोले उनकै नाममा पैंसा पैसा पठाउँदै गरे उनी भन्छन्(जब २०७४ पुसमा आफू नेपाल फर्किए, श्रीमतीलाई गर्भवती अवस्थामा अरूसँग देखे, त्यसपछि आफू छाँगाबाट खसे जस्तै भए ।
आफूले जन्मदिन आमाबुवा भन्दा बढी विश्वास गरेको श्रीमतीले विश्वास घात गरेपछि अहिले आफू घर न घाटको भएको उनी बताउछ्न ।
विदेशमा आफूले मेहनत गरी कमाएको करिब १० लाख रकमसहित श्रीमती अर्कैसित हिँडेपछि उनी ठुलो सङ्कट खेपिरहेका छन् । रकम फिर्ता पाउने आसमा धेरै दौडधुप गरे उनले भने तर अहिलेसम्म केही टुङ्गो छैन ।

विदेशबाट श्रीमानले पठाएको पैसा फेसनमा खर्च नगर्दाका फाइदा (भिडियाे सहित) हेर्नुहोस

शुकुमाया मोक्तान / लालबन्दी, सर्लाही ।
मेरो श्रीमान् साउदी जानुभएको छ । बिहे भएको एक वर्ष पछि उहाँ साउदी जानुभएको हो । अहिले ६ वर्ष लाग्यो । श्रीमान् साउदीमा बसे पनि मैले घर व्यवहार सम्हाल्नु परेको छैन । सासुससुराले नै घरव्यवहार मिलाउनुहुन्छ ।
तर घरव्यवहार धान्न पर्दैन भनेर म पनि हात बाँधेर बसेको छैन । श्रीमान् विदेश गएपछि मैले सिलाई सिकें । सिलाईको काम पनि गरें । त्योसँगै खेतीपाती पनि अलिअलि गर्थें । तर बच्चा जन्मिएपछि मैले सिलाई र खेतबारीको काम बराबरी रुपमा गर्न छोडें ।
गएको वर्षको असोजतिर हाम्रो गाउँमा वित्तीय शिक्षाको कक्षा सुरु भयो । त्यो कक्षा पनि विदेश जानेका परिवारलाई नै रहेछ । वित्तीय शिक्षा कक्षामा बसेपछि गरिरहेको कामलाई पनि सुर्धान पाएँ ।
कक्षामा बसेपछि सोच्ने तरिका नै फेरिएको छ । विदेशबाट पठाएको पैसा पनि सहि ठाउँमा लगानी गर्न थालेको छु । विदेशको कमाईले त्यस्तो प्रगती त भएको छैन तर पनि अर्को वर्ष चाहिँ घर बनाउने योजना छ । विदेशको दुःख बुझेपछि बाख्रा पाल्न थालें, तरकारी खेति बढाएँ र अब सिलाईको काम पनि अघि बढाउने योजना छ ।
अहिले बालबच्चा भएकाले सिलाईको काम गर्न गाह्रो भएर तरकारी खेती मात्र गरिरहेको छु । अब श्रीमान् विदेशमा छन् भन्दैमा जे पनि गर्ने गर्दा कतिको त सम्बन्ध बिग्रिएको पनि सुनेको छु ।
फलानोले त कपाल स्ट्रेट गर्‍यो रे, म पनि गर्छु, यस्तो लगाएछन् म पनि लगाउँछु भन्दै देखासिखी गर्दा पनि विदेशबाट श्रीमान् फर्किंदा खाली हात नै हुन्छ । मैले त त्यस्तो गरेको छैन् ।
आफ्नो गाउँमा पनि केही गर्नुपर्छ भनेर बचत गरेको छु । बचत गर्ने समुह हामीले नै बनाएका हौं । श्रीमान्ले विदेशबाट पैसा सासुससुरा कै नाममा पठाउनुहुन्छ । मलाई पनि खर्च दिनुहुन्छ । त्यही खर्चबाट बचाएर, तरकारी बेचेर मैले बचत बढाएको छु ।
तरकारीको मौसम हुँदा त विदेशको पैसा चलाउनै पर्दैन । तरकारीको भाउ हुँदा एक मौसममा ७० हजार रुपैयाँसम्म कमाई हुन्छ । अब विस्तारै तरकारी खेती र सिलाईको कामलाई नै अघि बढाउँछु ।
मेरो श्रीमान् साउदी जानुभएको छ । बिहे भएको एक वर्ष पछि उहाँ साउदी जानुभएको हो । अहिले ६ वर्ष लाग्यो । श्रीमान् साउदीमा बसे पनि मैले घर व्यवहार सम्हाल्नु परेको छैन । सासुससुराले नै घरव्यवहार मिलाउनुहुन्छ ।
तर घरव्यवहार धान्न पर्दैन भनेर म पनि हात बाँधेर बसेको छैन । श्रीमान् विदेश गएपछि मैले सिलाई सिकें । सिलाईको काम पनि गरें । त्योसँगै खेतीपाती पनि अलिअलि गर्थें । तर बच्चा जन्मिएपछि मैले सिलाई र खेतबारीको काम बराबरी रुपमा गर्न छोडें ।
गएको वर्षको असोजतिर हाम्रो गाउँमा वित्तीय शिक्षाको कक्षा सुरु भयो । त्यो कक्षा पनि विदेश जानेका परिवारलाई नै रहेछ । वित्तीय शिक्षा कक्षामा बसेपछि गरिरहेको कामलाई पनि सुर्धान पाएँ ।
कक्षामा बसेपछि सोच्ने तरिका नै फेरिएको छ । विदेशबाट पठाएको पैसा पनि सहि ठाउँमा लगानी गर्न थालेको छु । विदेशको कमाईले त्यस्तो प्रगती त भएको छैन तर पनि अर्को वर्ष चाहिँ घर बनाउने योजना छ । विदेशको दुःख बुझेपछि बाख्रा पाल्न थालें, तरकारी खेति बढाएँ र अब सिलाईको काम पनि अघि बढाउने योजना छ ।
अहिले बालबच्चा भएकाले सिलाईको काम गर्न गाह्रो भएर तरकारी खेती मात्र गरिरहेको छु । अब श्रीमान् विदेशमा छन् भन्दैमा जे पनि गर्ने गर्दा कतिको त सम्बन्ध बिग्रिएको पनि सुनेको छु ।
फलानोले त कपाल स्ट्रेट गर्‍यो रे, म पनि गर्छु, यस्तो लगाएछन् म पनि लगाउँछु भन्दै देखासिखी गर्दा पनि विदेशबाट श्रीमान् फर्किंदा खाली हात नै हुन्छ । मैले त त्यस्तो गरेको छैन् ।
आफ्नो गाउँमा पनि केही गर्नुपर्छ भनेर बचत गरेको छु । बचत गर्ने समुह हामीले नै बनाएका हौं । श्रीमान्ले विदेशबाट पैसा सासुससुरा कै नाममा पठाउनुहुन्छ । मलाई पनि खर्च दिनुहुन्छ । त्यही खर्चबाट बचाएर, तरकारी बेचेर मैले बचत बढाएको छु ।
तरकारीको मौसम हुँदा त विदेशको पैसा चलाउनै पर्दैन । तरकारीको भाउ हुँदा एक मौसममा ७० हजार रुपैयाँसम्म कमाई हुन्छ । अब विस्तारै तरकारी खेती र सिलाईको कामलाई नै अघि बढाउँछु । उज्यालो अनलाइन बाट साभार

दुबई युवतीको बाहिरियो यस्तो भिडियो जुन देखर तपाई पनि…

नेपाली कमेडी भिडियोको निर्माण आजकल धेरै बढेको देखिन्छ । बिभिन्न बिसयमा समाबेश गरि मनिषहरुलाई मनोरंजन दिनका लागि दिनानु दिन यस्ता भिडियोहरु निर्माण भै रहेका छन् । हास्नु स्वास्थ्यका लागि पनि अत्यन्तै राम्रो मानिन्छ । समाजमा चलि आएका भिभिन्न बिसयलाइ ब्यंगात्मक तरिकाले प्रस्तुत गरिएको छ । दुबई युवतीको बाहिरियो यस्तो भिडियो जुन देखर तपाई पनि पनि हुनुहुनेछ भिडियो यहाँ बाट हेर्नुहोला:-

विवाहको चिना हेराउन गएकी युवतीको ज्योतिषसंगै विवाह भएपछि

Watch new episode of Soltini, a comedy short film in this video. We can see the Actors: Riyasha Dahal, Shekhar Adhikari , Sudikchha Poudel in the episode. It is one of the comedy serial in youtube. We hope you would love this new episode of the comedy serial.

छोरीका स्तनले पिरल्यो अमेरिकी राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्पलाई, यसकारण इभान्काले ट्रम्पले भनेजस्ता उत्ताउला स्तन बनाइन्

लसएञ्जलस । अमेरिकाका राष्ट्रपति डोनल्ड ट्रम्पले आफ्नी छोरी इभान्कालाई स्तन प्रत्यारोपण गर्न दवाव दिने गरेको खुलासा भएको छ ।हालै प्रकाशित पुस्तक ‘बोर्न ट्रम्पः इन्साइड अमेरिकाज फर्स्ट फेमिली’मा यस्तो खुलासा भएको हो । लेखिका एमिली जेन फक्सलको यो पुस्तकमा इभान्का किशोरावस्थादेखि नै मोडल बन्ने चाहना राख्ने लेखिएको छ ।

 इभान्काले मोडलिङका लागि वर्षको लगभग ५० लाख रुपैयाँ खर्च गर्ने गरेको पुस्तकमा छ । डोनल्ड र उनको परिवारका बारेमा धेरै कुरा लेखिएको छ । छोरीको मोडलिङ चाहनालाई ट्रम्पले प्रोत्साहन गर्ने गरेका थिए । उनी इभान्काले स्तन प्रत्यारोपण गरोस् भन्ने चाहेका थिए । यसबाट मोडलिङलाई फाइदा पुग्ने उनको विश्वास थियो । समाचारपत्रमा खबर छ । ट्रम्पले इभान्कालाई यसका लागि दवाव दिएपछि ट्रम्पकी बहिनी मेरियानले फोन गरेर स्तन प्रत्यारोपण गर्दा इभान्का बर्बाद हुने बताएकी थिइन् । एजेन्सी . . . भिडियो हेर्नको लागि माथिको फोटोमा क्लिक गरौ

भक्तपुरमा ट्रिपरको ठक्करबाट स्कुटर चालकको मृत्यु


८ असार, काठमाडौं । भक्तपुरको सानोठिमीमा शुक्रबार बिहान ट्रिपरको ठक्करबाट स्कुटर चालकको मृत्यु भएको छ ।

 सिन्धुपाल्चोक सेलाङ ६ घर भई हाल भक्तपुर सानोठिमी बस्ने ४८ वर्षीय चेत बहादुर थापाको मृत्यु भएको हो ।

गम्भीर घाइते भएका उनको उपचारको क्रममा बी.एण्ड.बी अस्पताल ग्वार्कोमा शुक्रबार बिहान साढे ६ बजे मृत्यु भएको महानगरीय प्रहरी परिसर भक्तपुरले जनाएको छ ।
आज बिहान सवा ५ बजे पेप्सीकोलाबाट भक्तपुरको अनुदान चोक तर्फ जाँदै गरेको बा २ क ३९३४ नम्बरको ट्रिपरले बा ६६ प ८५५३ नम्बरको स्कुटरलाई पछाडिबाट ठक्कर दिएको थियो ।
ट्रिपरसहित चालक ३० वर्षीय राजन खड्गीलाई नियन्त्रणमा लिएर कारवाही प्रक्रिया अगाडि बढाइएको महानगरीय प्रहरी वृत्त जगातीले जनाएको छ ।

Thursday, June 21, 2018

बुढा बिदेशमा यहाँ श्रीमती यस्तो अवस्थामा भेटियो...आफ्ना बिदेशी दाजु भाई माझ शेयर गरी उनीहरुलाई सचेत बनाउनुहोस् ....श्रीमान हुँदाहुँदै किन राख्छन महिलाहरुले बाहिरी लोग्ने मनिसहरुसँग सम्बन्ध । जानिराख्नु पर्ने कुरा

बुढा बिदेशमा यहाँ श्रीमती यस्तो अवस्थामा भेटियो...आफ्ना बिदेशी दाजु भाई माझ शेयर गरी उनीहरुलाई सचेत बनाउनुहोस् . . . . आफ्ना बिदेशी दाजु भाई माझ शेयर गरी उनीहरुलाई सचेत बनाउनुहोस् आफ्ना बिदेशी दाजु भाई माझ शेयर गरी उनीहरुलाई सचेत बनाउनुहोस् . . आफ्ना बिदेशी दाजु भाई माझ शेयर गरी उनीहरुलाई सचेत बनाउनुहोस् .

मेस्सीलाई बिर्सने हो भने अर्जेन्टिना विश्वकपमा काम छैन

७ असार, काठमाडौं । लियोनल मेस्सीले आफ्नो देश अर्जेन्टिनालाई विश्वकप जित्ने लक्ष्यका साथ राष्ट्रिय टिमको नेतृत्व गरिरहेका छन् । लक्ष्य ठूलो भए पनि उनीहरु धेरै समस्याले घेरिएका छन् ।

केही साताअघि जेरुसेलममा इजरायलसँगको मैत्रीपूर्ण खेल रद्द गर्ने अर्जेन्टिनी फुटबल एसोसिएसनको निर्णयले राष्ट्रिय टिमको विश्वकप तयारीलाई समेत ओझेलमा पारिदियो । यो राजनीतिसँग पनि जोडिएको कुरा थियो जसमा सरकारको समेत भूमिका थियो ।
तर, मैत्रीपूर्ण खेल रद्द हुँदा विश्वकपको लागि अर्जेन्टिनाको एकमात्र अर्थपूर्ण अभ्यास खेल कमजोर हाइटीसँग हुन पुग्यो । अर्जेन्टिनाले हाइटीलाई ब्युनर्सआयर्समा धुलो चटाए पनि उनीहरुको अभ्यासका लागि त्यो खेल पर्याप्त थिए ।

विश्वकप अघि जर्ज साम्पोलीले राष्ट्रिय टिमको प्रशिक्षकको रुपमा जम्मा ११ खेल खेलाएका थिए । उनलाई आफ्नो खेलाडी परीक्षण गर्न थप ९० मिनेट आवश्यक परेको थियो ।

तर, गत शनिबार विश्वकपमा अर्जेन्टिना समूह ‘डी’ को पहिलो खेलमा आइसल्याण्डसँग बराबरीमा रोकियो र महत्वपूर्ण अंक गुमायो ।
१९ औं मिनेटमा सर्जियो अग्युरोले धेरै समयपछि राष्ट्रिय टिमको लागि गोल गर्दै अग्रता दिलाएका थिए तर, त्यसको चार मिनेटमा नै आइसल्याण्डले गोल फर्कायो ।

६३ औं मिनेटमा आइसल्याण्डका खेलाडीले अग्युरोलाई लडाएपछि पाएको पेनाल्टीमा मेस्सी चुके र खेल बराबरीमा टुंगियो ।

साम्पोलीको फुटबल धेरै नै जटिल छ र त्यसको लागि धेरै लगाव चाहिन्छ । यसको प्रमाणका रुपमा सन् २०१५ मा चिलीले अर्जेन्टिनालाई हराएर कोपा अमेरिका जितेको नतिजालाई लिन सकिन्छ ।

तर, अर्जेन्टिनालाई भने साम्पोलीको मातहत सबै कुरा एकैचोटी ठीक गर्न समय नै भएन । सेभिल्लाका यी पूर्व प्रशिक्षक विश्वकपको छनौट चरणमा एडगार्डो बाउजालाई विस्थापित गर्दै अर्जेन्टिनाको विश्वकप जित्ने सपना साकार बनाउने उद्देश्यले आएका थिए ।

अर्जेन्टिनालाई रुससम्म लैजान त उनी सफल भए तर उनीहरुले स्पष्ट खेल देखाउन सकेका छैनन् ।

विश्वकपमा छनोट हुनको लागि पनि इक्वेडरसँगको निणर्ायक खेलमा अर्जेन्टिनालाई लियोनेल मेस्सीको हृयाटि्रक आवश्यक भयो । यसले अर्जेन्टिनाको खेल रणनीतिको बारेमा थोरै र उनीहरुको मेस्सीप्रतिको निर्भरतालाई धेरै जनाउँछ ।

त्यस्तै उक्त खेललाई साम्पोलीको नेतृत्वमा अर्जेन्टिनाले खेलेको एकमात्र उत्कृष्ट खेलको रुपमा लिइन्छ । त्यसअघि उसले लगातार तीन खेल बराबरी खेलेको थियो, जुन नतिजाले दुईपटकको विश्वविजेता टिमले विश्वकप नै खेल्न नपाउने हो कि भन्ने डर उत्पन्न भएको थियो ।

दुई वर्षअघि चिलीसँग कोपा अमेरिकाको फाइनलमा पराजित भएपछि मेस्सीले गरेको सन्यास घोषणा फिर्ता नलिएको भए पक्कै अर्जेन्टिनाको लागि धेरै गाह्रो हुने थियो ।

नोभेम्बर २०१६ पछि विश्वकप अघिसम्म मेस्सीले मात्रै अर्जेन्टिनाको लागि प्रतिस्पर्धात्मक खेलमा गोल गरेका थिए । आइसल्याण्डसँगको खेलमा गोल गरेर अग्युरोले गोलको खडेरी त तोडे तर, अझै पनि टिम मुख्य रुपमा मेस्सीमै भर परेको छ ।

मेस्सीको साथमा मैदानमा उत्रिँदा अर्जेन्टिना विश्व मञ्चमा जुनसुकै टिमलाई पनि पछार्न सक्ने टिमको रुपमा देखापर्छ तर, उनीबिना खेल्दा अर्जेन्टिनाको हालत खराब हुन्छ ।

‘हामीले सधैं अर्जेन्टिना आश्चर्यजनक टिम हो त भन्छौं तर जब मैले उनीहरुलाई हेरेँ मेस्सी अगाडि छन् तर मिडफिल्ड र डिफेन्स खै त ?’ क्रोएसियाका पूर्व खेलाडी र अहिले बोस्निया हर्जगोभिनाका प्रशिक्षक रोबर्ट प्रोसिनेक्कीले भने, ‘अर्जेन्टिनामा थकित खेलाडीहरु छन् ।’

मेस्सी र उनका टिमका साथीहरु बीचमा धेरै ठूलो अन्तर छ । साम्पोलीसँग केही राम्रा फरवार्ड भए पनि उनीहरुको डिफेन्स र मिडफिल्डमा समस्या छ । त्यस्तै अर्को मुख्य समस्या उनीहरु सबै फिट भएर एकै खेलमा राम्रो गर्न पाउँछन् कि पाउँदैनन् भन्ने चिन्ता पनि छ ।

मेस्सी, सर्जियो अग्युरो, गोन्जालो हिगोएन र पाउलो डिबाला जस्ता उत्कृष्ट खेलाडी भएको टिम सम्हाल्न पाउनु विश्वको कुनै पनि प्रशिक्षकको लागि खुसीको कुरा हो । तर, विभिन्न देशका लिगमा खेल्ने यी स्टारहरुको खेलको फरकपनाले साम्पोलीलाई अझै पनि जित्ने सूत्र पत्ता लगाउन मेहनत गर्नुपर्ने देखिन्छ ।

चोटको कारण अग्युरो खासै फिट छैनन् भने डिबालाको चोट पनि राम्रोसँग ठीक भएको छैन । युभेन्टसका यी युवा फरवार्डलाई हृयामस्ट्रङ भएको छ, जसले अग्रपङ्तीमा उनको र मेस्सीको जोडी जम्ने सम्भावना कम छ ।

चोटले साम्पोलीलाई पहिलो रोजाइको गोलकिपरको सेवामा पनि समस्या पारेको छ । म्यान्चेस्टर युनाइटेडका सर्जियो रोमेरो र वेस्टहृयामका म्यानुयल लान्जिनीको सट्टामा टिममा कोही छैनन् । आइसल्याण्ड विरुद्धको खेलमा विली क्याबलेरो मैदानमा उत्रिएका थिए । अन्य गोलकिपरमा समर्थकहरुले रुचाउने फ्राङ्को अर्मानी र नाहुएल गुजम्यान रहेका छन् ।

उनीहरुले धेरै राम्रो गर्नुपर्ने छ, मेस्सीविना गत मार्चमा स्पेनसँगको मैत्रीपूर्ण खेल भन्दा स्याम्पोलीले धेरै राम्रो गर्नुपर्नेछ । उक्त खेलले विश्वकपको केही साता पहिले मात्रै अर्जेन्टिनाका धेरै कमजोरी र समस्याहरु छरपस्ट पारिदिएको थियो ।

विर्सन नसकिने उक्त रातको सम्झनामा स्पेनले छैठौं गोल हानेपछि मेस्सी आˆनो सिट नै छोडेर गएका थिए ।

समर्थकहरुले निकोलास ओटामेन्डी, मार्कोस रोजो, जाभियर मास्केरानो र एन्जल डी मारियालाई त चिनीहाल्छन् तर, टिमका अरु नयाँ अनुहार को हुन् भनेर नचिन्न सक्छन् ।

सन् २०१५ र २०१६ मा कोपा अमेरिका र विश्वकप २०१४ हेरेका धेरै दर्शकहरुले म्याक्सीमिलानो मेजा र निकोलास टालिफि जस्ता नाम नचिन्न सक्छन् ।

अर्जेन्टिना यो पटक पहिलेका जस्तै खेलाडीहरु लिएर विश्वकपमा अगाडि बढ्न सक्दैन । स्याम्पोलीले आफ्नो टिमको खेलबाट धेरै कुरा सिक्नुपर्ने हुन्छ ।

कुनै पनि ठूला प्रतियोगिता अगाडि अर्जेन्टिनाको नाम दाबेदारको रुप आउँछ । ऊ सबैको लोकपि्रय हुन्छ र समूह विजेता भएर अघिल्लो चरणमा जाने पनि सोचिन्छ ।

यसपाली पनि सबैले विश्वकप सुरु हुन अघि अर्जेन्टिनाले धेरै राम्रो गर्ने सोचेका थिए तर, आइसल्याण्डसँग बराबरी खेलेपछि क्रोयसियासँग बिहीबार राति हुने खेलमा अर्जेन्टिनालाई जित्नै पर्ने दबाब छ ।

त्यस्तै समूह चरणको अन्तिम खेलको प्रतिद्वन्द्वी नाइजेरिया पनि धेरै बलियो टिम हो । केही महिनाअघि नाइजेरियासँगको मैत्रीपूर्ण खेलमा अर्जेन्टिनाले ४-२ को पराजय बेहोरेको थियो ।

यी सबै तथ्यहरुले अर्जेन्टिना रुसमा धेरै समस्या बोकेर आएको प्रष्ट बनाउँछ । चार वर्षअघि अर्जेन्टिनाले मेस्सीमा मात्रै भर परेको टिम भनेर आलोचना खेपेको थियो तर अहिले पनि टिमको स्थितिमा खासै फरक छैन ।

यदि उनीहरुले प्रगति गर्ने अवसर पाए भने मेस्सीले आफ्नो टिमलाई एक्लै भए पनि अगाडि बढाउने छन् । यसका लागि राम्रो सुधार र इच्छाशक्तिको खाँचो छ ।

२०७५ असार ७ गते १४:१० मा प्रकाशित

भाडामा बस्नेहरुका लागी खुशीको खबर, अब घरबेटीले मनमरी ढंगले लिन पाउनेछैनन् भाडा

काठमाडौं ।तपाई कुनै घरको कोठा, फ्ल्याट या घर नै भाडा लिएर बसिरहनु भएको छ ? तपाईले तिरेको कुल घर भाडामध्ये स्थानीय तहद्वारा निर्धारण गरिएको घरबहाल कर तिरे नतिरेको थाहा छ तपाईँलाई ? या शंका लागेको छ ? यदि छ भने तपाईले आगामी भदौ १ गतेदेखि कुल भाडामध्ये निर्धारित घरबहाल कर स्थानीय तहको नाममा कटाएर बाँकी रकम घरबेटीलाई तिरे पनि केहि फरक नपर्ने कानुन आउँदैछ । यो खबर आजको नेपाल समाचारपत्रमा छापिएको छ । आगामी भदौ १ देखि लागु हुने मुलुकी देवानी ९संहिता० ऐन, २०७४ र मुलुकी देवानी कार्यविधी ९संहित० ऐन २०७४ अन्तर्गत परिच्छेद ९ मा घरबहाल सम्बन्धी प्रावधान राखिएको छ । उक्त ऐनको ३९२ धारामा भनिएको छ,–“घरधनिको कर वा दस्तुर बुझाउने दायित्व भएमा र निजले समयमा कर वा दस्तुर नबुझाएमा बहालमा लिने व्यक्तिले त्यस्तो कर वा दस्तुर आफंैले बुझाउन सक्नेछ ।”

आम जनताका पक्षमा – आयो रवि लामिछानेलाइ करोडौ नेपालिको साथ , के तपाईं साथ दिनुहुन्छ ? पढ्नुहोस

देशको लागि लडने मान्छे सहिद भएछ देशद्रोही नै देशको येश मालिक भएछ ”
देशप्रेमी पत्रकार रवि लामिछाने लाई ३ बर्स जेल र तीस हजार जरिवाना हुन सक्ने कुराले आज चिन्तित छु र निराश पनि छु । देशमा अराजकता मच्चाउने , दिनदहाडै लुटपाट , ठगि गर्ने जस्ताको बिरोध मात्र हैन बिल्लिबाठ लगाउन खोजेका रवि लामिछाने लाई जेल हाल्न खोज्नु कतिको उचित हो?

हिजो सर्बोच्च अदालतले हत्यारा भनेर साबित गरिएका बालकृष्ण ढुङ्गेल आज रिहा भए तर देशको लागि लडने पत्रकारलाइ दोशी ठहराउन खोज्ने , यो कस्तो नियम हो? हत्यारालाइ आम माफी दिने ओलि सरकार, एक असल पत्रकारलाइ चाहिँ जेल चलान गर्ने दाउमा छ । अनि हामी जनता चाहि तालि बजाउने मात्र हो?
हामी चुप बस्दैनौ अब । येदि रविलाइ जेल हुने कुनै सजाए सुनाइएमा देशभरि चर्को बिरोध हुनेछ ।होला केही कारणबस उनी आप्रबासी भए होला 2-४ बर्स देशको अबस्ता अनुसार । तर उनको आचरणमा खोट लगाउने ठाउँ भने कतै छैन ।
बरु, प्रधानमन्त्री केपि ओलिको आचरण मलाइ गलत लाग्छ। जनतालाइ हावा हावा गफ दिएर अनेक आशामा राख्ने तर काम भने सिन्को पनि नभाच्ने ओलिलाइ कारबाही गरे कसो होला?
अस्तिसम्म बृद्धभत्ता भनेर उफृने ओलिले खै भनेको जति भत्ता देका? बुढाबुढिलाइ झुटो आश देखाउन लाज लाग्दैन र उनलाइ??चुला चुलामा ग्यासको पाइप वाला बोली खै कता गयो?? आज 3 बर्स पूरा भयो येसो भनेको । खै रेलको परियोजना?हत्यारालाइ किन रिहा गरेको?
अनगिन्ती गलत काम गरेका ओलिलाइ बरु ८-१० बर्स जेल हालौ । रवि लामिछाने जस्ता सपुतलाइ सबैले साथ दिउ। असल मान्चेलाइ जेल हाल्ने अनि गलत मान्छेलाइ रिहा गर्ने यो कस्तो प्रथा हो?
के हामी हेरेर मात्र बस्ने हो? येदि रवि लाई जेल हाल्ने कुरा अगाडि बढेमा अबस्य सबैले बिरोध गर्नुहोला।
देशको सान पत्रकार रवि लामिछाने ले फेसबुक लाइभमा आयेर भनेका छन , उनी कुनै गलत काम गरेका छैनन र गलत काम नगरेपछि किन डराउने?
उनले अमेरिकाको नागरिकता बिधिपुर्बक टोडेको र केही व्यक्तिगत कारणबस अमेरिका बस्न परेको बताए । उनले चाडै कारण पनि खुलाउने बताए । भावुक हुदै उनले भने , तीन त के तीस बर्स जेल राखेपनी गलत कामको बिरोधमा सधै आफू लागि पर्ने कुरा उनले बताए ।
उनलाइ जेल र 30 हजार जरिवाना किन? पढ्नुहोस बकवास कारण :
काठमाण्डाैं, : छोटै समयमा नेपालको पत्रकारिता क्षेत्रमा ख्याति आर्जन गर्न सफल रवि लामिछानेले समयमै विचार पुर्याउन सकेनन् भने उनी कानुनी फन्दामा पर्ने सम्भावना बढेको छ । ‘न्युज ट्वान्टी फोर’ टेलिभिजनमा जनसरोकारका विषयलाई मुद्दा बनाएर प्रस्तुत गरिने कार्यक्रमले लामिछानेलाई लोकप्रिय त बनाएको छ, तर प्रेस काउन्सिल नेपालमा परेको उजुरी तथा यस सम्बन्धमा गृह र सञ्चार मन्त्रालयबीच भइरहेको पत्राचारको व्यहोरा हेर्दा लामछिाने कानुनी कारबाहीको भागी बन्ने सम्भावना देखिएको हो ।
कुमुद लोहनी र लक्ष्मण विकको नाममा प्रेस काउन्सिलमा परेको उजुरीमा रवि लामिछानेमाथि व्यक्तिको घर–कार्यालयमा बलजफ्ती घुस्ने गरेको र उनी विदेशी नागरिक भए पनि वर्कपरमिट नलिईकन नेपालमा अवैध रूपले काम गरिरहेको आरोप लगाउँदै उनलाई कानुनीबमोजिम कारबाही गर्न माग गरिएको छ । उजुरी परेपछि प्रेस काउन्सिलले छानबिन तथा कारबाहीको आवश्यक प्रक्रिया अघि बढाएको आज प्रकाशित घटना र विचारमा समाचार छ ।
हालसम्मको छानबिन तथा अनुसन्धानबाट रवि लामेछानेले तीनवटा कानुन उल्लङ्घन गरेको दाबी प्रेस काउन्सिलको छ । काउन्सिलको एक सूत्रले जनाएअनुसार लामिछाने विदेशी (अमेरिका) नागरिक हुन् र उनले नेपालमा कुनै पनि काम गर्न ‘वर्कपरमिट’ लिनुपर्नेमा अहिलेसम्म लिएका छैनन् । दोस्रो, उनले प्रेसपास लिएका छैनन् र तेस्रो, लामिछानेले प्राप्त गरेको ‘नाता भिसा’ लिएर नेपालमा कुनै पनि काम गर्न पाइँदैन । उजुरीमाथि छानबिनका क्रममा रवि लामछिानेले प्रेस काउन्सिललाई दिएको जवाफले काउन्सिल र सिङ्गै सञ्चार मन्त्रालयलाई स्तब्ध र आश्चर्यचकित बनाएको छ । लामिछानेले काउन्सिललाई लेखेको पत्रमा उनले भनेका छन्, ‘म विदेशी नागरिक होइन ।
नेपाल सरकारको गृह मन्त्रालयबाट बस्ने भिसा लिएको छु । अर्को कुरा म पत्रकार होइन, भइसकेको छैन । म एक कार्यक्रम सञ्चालक हुँ । कार्यक्रम सञ्चालकहरूले मात्र होइन धेरै पत्रकारले समेत प्रेसपास लिएका छैनन् ।’
काउन्सिलका पदाधिकारीमाथि आक्रोश प्रकट गर्दै लामिछानेले पत्रमा लेखेका छन्, ‘मानिसलाई ब्ल्याकमेलिङ गरेर आत्महत्यासमेत गर्नुपर्ने स्थितिमा पु¥याएको मानिस पत्रकारिताको नाममा लुट्ने ढोंगी हो भन्ने कुरामा मृत्युपर्यन्त विश्वास गर्छु र ढोंगीहरूले पठाएको पत्रलाई आगामी दिनमा प्राथमिकता दिन्नँ । मेरो अमेरिकी पासपोर्ट फिर्ता गर्ने प्रक्रिया अघि बढिसकेको र चार वर्षदेखि नियमित रूपले नेपाल बस्ने गर्दै आएको व्यहोरा अवगत गराउन चाहन्छु ।
उनान्सय प्रतिशत जनताले स्यावासी दिएको टेलिभिजन कार्यक्रम नेपालको इतिहासमा बनेकै छैन । ज्यानको बाजी लगाएर अहोरात्र खटेर लाखौँ जनताबाट पाएको स्यावासीमा मैले गर्व गर्न पाउनुपर्छ । अहिलेको अवस्थामा प्रेस पास लिनभन्दा म यो पेसा नै त्यागेर दोबाटोमा जुत्ता पालिस गर्न तयार छु ।’
लामिछानेले प्रेस काउन्सिलको पत्रलाई यसरी जवाफ दिएपछि काउन्सिलले कारबाहीका निम्ति कानुनी प्रक्रिया द्रुत गतिमा अघि बढाएको बुझिएको छ । यसैक्रममा अध्यागमन विभागले मंगलबार (असार ५ गते २०७५) प्रेस काउन्सिललाई पत्र लेखी रवि लामिछानेले जुन काम गरिरहेका छन् त्यस्तो गर्न नपाउने स्पष्ट गरेको छ ।
चलानी नं. १५२७ को पत्रमा अध्यागमन विभागले लेखेको छ ‘…अमेरिकी राहदानी नम्बर ५१२९६६९८१ बाहक रवि लामिछानेलाई यस विभागबाट सन् ०४ अक्टोबर २०१८सम्म अवधि रहेको गैरपर्यटक (नातेदार) भिसा जारी गरिएको छ ।
साथै अध्यागमन नियमावली २०५१ को दफा २० को (१) मा यस नियमावलीबमोजिम पर्यटक र परिवारको सदस्यका हैसियतले भिसा पाउने विदेशीले नेपालभित्र रहँदा पारिश्रमिक लिई वा नलिई कुनै उद्योग, व्यापार, व्यवसाय वा संस्थामा काम गर्न पाउनेछैन र ऐऐको (२) मा ‘यस नियमावलीबमोजिम भिसा प्राप्त गर्ने विदेशीले जुन उद्देश्यका निमित्त भिसा प्राप्त गरेको हो सोबाहेक अन्य काम गर्न पाइने छैन’ भन्ने व्यवस्था रहेको जानकारीका लागि आदेशानुसार अनुरोध छ ।’
गृह मन्त्रालयले मिति २०७४ पुस १३ गते एक पत्र (च.नं. १०३१) लेखि सञ्चार मन्त्रालयसँग राय मागेको थियो । शाखा अधिकृत चन्द्रप्रसाद बस्यालले दस्तखत गरी सञ्चार मन्त्रालयलाई लेखेको पत्रमा भनिएको छ, ‘नाता भिसाको आधारमा गैरपर्यटकीय भिसा प्राप्त गरी अमेरिकी नागरिक मिस्टर रवि लामछिाने (पासपोर्ट नम्बर ५१२९६६९८१) लाई मिडिया क्षेत्रमा रही कार्य गर्ने सहमति दिने सम्बन्धमा तहाँको राय–प्रतिक्रिया उपलब्ध गराइदिनुहुन आदेश अनुसार अनुरोध छ ।’
गृह मन्त्रालयको यस्तो पत्रको जवाफ दिँदै मिति २०७४ पुस २५ गते सञ्चार मन्त्रालयले लेखेको पत्र (च. नं. २०५) मा भनिएको छ, ‘न्युज ट्वान्टी फोरमा काम गर्न चाहेका मिस्टर रवि लामेछानेलाई काम गर्ने सम्बन्धमा राय–प्रतिक्रिया माग भइआएकोमा नेपाली मिडियामा काम गर्ने नेपालमै पर्याप्त जनशक्ति रहेको व्यहोरा मिति २०७४÷९÷२१ मा नेपाल सरकार राज्यमन्त्रीस्तरीय निर्णयअनुसार अनुरोध गर्दछु ।’
गृह मन्त्रालयलाई लेखिएको यस्तो व्यहोरामा सञ्चार मन्त्रालयका शाखा अधिकृत सुरेशबाबु घिमिरेले दस्तखत गरेका छन् । सूचना विभागले २०७४ चैत १ गते प्रेस काउन्सिललाई पत्र लेखी ‘रवि लामिछाने न्युज ट्वान्टी फोरले यस विभागबाट प्रेस प्रतिनिधि प्रमाणपत्र प्राप्त गरेको अभिलेखमा नदेखिएको’ भनेको थियो ।
सूचना विभागले नै गत जेठ ३ गते प्रेस काउन्सिललाई अर्को एउटा पत्र लेखी ‘श्रमजीवी पत्रकार ऐन २०५१ को पहिलो संशोधनको दफा ‘२ घ’ मा श्रमजीवी पत्रकार भन्नाले सञ्चारसम्बन्धी सेवालाई प्रमुख व्यवसाय बनाई पारिश्रमिक लिई सञ्चार प्रतिष्ठानमा पूर्ण या आंशिक समय काम गर्ने व्यक्ति सम्झनुपर्छ र सो शब्दले सञ्चार प्रतिष्ठानमा समाचार सामग्री सङ्कलन, उत्पादन, सम्पादन वा सम्प्रेषण गर्ने, कार्यक्रम निर्माता, निर्देशक, सञ्चालक, दृश्य या भाषा सम्पादकसमेतका व्यक्तिलाई जनाउँछ’ भनी स्पष्ट गरेको छ ।
सो पत्रमा ‘न्युज ट्वान्टी फोर टेलिभिजनले मिति २०७४ असार १ गते आर्थिक वर्ष २०७४÷०७५ का लागि दरबन्दी र श्रमिजीवी पत्रकारको नाम थर रवि लामिछाने, पद वरिष्ठ कार्यक्रम संयोजक तथा वरिष्ठ प्रस्तोता, नियुक्तिको किसिम स्थायी’ उल्लेख भइआएको व्यहोरा अनुरोध छ भनी शाखा अधिकृत रूपा विकले दस्तखत गरेकी छिन् । यस पत्रबाट रवि लामिछाने न्युज ट्वान्टी फोर टेलिभिजनका स्थायी सञ्चारकर्मी भएको स्पष्ट गर्दछ । विदेशी नागरिकता भएका व्यक्तिले यसरी वर्क परमिट नलिईकन काम गरेको पुष्टि भएमा आगामी भदौ १ गतेदेखि लागू हुने ‘वैयक्तिक गोपनीयता तथा प्रतिष्ठाविरुद्धको कसुरसम्बन्धी कानुन’अनुसार रविलाई कारबाही हुने सम्भावना छ ।
अनुमतिबिना कसैको तस्बिर खिच्न र अरूको आवासमा अनुमतिबिना प्रवेश गर्न नहुने व्यवस्था उक्त कानुनले गरेको छ ।यसमा व्यक्तिलाई तीन वर्ष कैद र तीस हजार जरिवानामध्ये कुनै एउटा या दुवै सजाय हुने कानुनी व्यवस्था छ ।
के अब रवि लामिछानेलाई तीन वर्ष कैद र तीस हजार जरिवाना तिराउने सजाय हुन सक्ला त, जिज्ञाशाको विषय बनेको छ । यस्तो स्थिति उत्पन्न भएमा घटना दुःखदायी मानिनेछ । कानुनी प्रावधानअनुरूप अघि बढ्न लामिछानेले तत्परता लिएको अवस्थामा भने सम्भावित दुर्घटना टर्ने विश्वास गर्न सकिन्छ ।

GOOD NEWES<<भर्खरै सारा नेपालीहरुका लागि खुसीको खबर सबैले सेयर गर्नुहोस


तिमी त्यो ज्योति हौ, अध्यारोमा प्रकाश् छर्न सक्छौं ! तिमी त्यो साहस हौ , लाखौं चटान पनि तोडन सक्छौ ! तिमी त्यो

न्यायमुर्ती हौ , हजारौं चेलीको आंशु पुछन सक्छौ ! न्याय नपाएका हरुको वेदना बुझ्न सक्छौ! चोर , फटाहा र घुसखोरी हरुको रामलिला समाप्त पार्न सक्छौ! अब अझै तिम्रो यात्रा दरिलो बन्दै जान्छ, र जानू पर्छ ! we are with u रबि दाइ ! —
! काठमाडौं – वरिष्ठ न्यूरो सर्जन डाक्टर उपेन्द्र देवकोटाको निधन भएपछि उहाँद्वारा स्थापित बाँसबारीस्थित न्यूरो अस्पतालको नाम परिवर्तन गरिएको छ ।डाक्टर देवकोटाका भतिज वसन्त देवकोटाका अनुसार ‘नेसनल इन्ष्टिच्युट अफ् न्यूरोलोजिकल एण्ड एलाइड साइन्स’ परिवर्तन गरेर ‘उपेन्द्र देवकोटा मेमोरियल नेसनल इन्ष्टिच्युट अफ न्यूरोलोजिकल एण्ड एलाइड साइन्स’ नामकरण गरिएको छ । उहाँले भन्नुभयो, ‘कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालयले दर्ता प्रमाणपत्र दिइसकेको छ । बाँकी प्रक्रिया पनि छिट्टै थालिने छ ।’सियामै स्नायुरोग विशेषज्ञका रुपमा ख्याति प्राप्त डाक्टर देवकोटाको गएको सोमबार बाँसबारीस्थित न्यूरो अस्पतालमा निधन भएको थियो । डाक्टर देवकोटा ६ महिनादेखि पित्तनलीको क्यान्सरबाट पीडित हुनुहुन्थ्यो
।पर्वत – पर्वतको कुश्मा नगरपालिका वडा नं ७ रोहोटेमा बुधबार दिउँसो जीप दुर्घटना हुँदा नौ जना घाइते भएका छन ।कुश्मा नगरपालिका वडा नम्बर ३ दुर्लुङ्गबाट कुश्माबजारतर्फ आउँदै गरेको ग १ ज ६०६५ नम्बरको जीप ब्रेक फेल भै दुर्घटना भएको हो ।दुर्घटनामा घाइते हुनेहरुमा सबैजसो कुश्मा नगरपालिका वडा नम्बर ३ दुर्लुङ्गका बासिन्दा रहेका छन । घाइतमध्ये कुश्मा –३, दुर्लुङ्गका ७४ वर्षीय पूर्णबहादुर दर्जीलाई पर्वत जिल्ला अस्पतालमा सामान्य उपचारपछि थप उपचारका लागि पोखरा पठाइएको छ । जीपका चालक ४६ वर्षीय डिलवहादुर गुरुङको जिल्ला अस्पतालमा उपचार भैरहेको छ ।दुर्घटनामा परि घाइते भएका त्यसै ठाउँका २५ वर्षीय समिर पोख्रेल, २१ वर्षीया एलिसा सुनार, सोभाकान्त शर्मा, २५ वर्षीया कल्पना परियार, २२ वर्षीया अन्जु परियार, ४० वर्षीया सुधा गुरुङ्ग र कास्कीको अन्नपूर्ण गाउँपालिका–६ बस्ने २५ वर्षीया एलिजा बिक जिल्ला अस्पतालमा सामान्य उपचारपछि घर डिस्चार्ज भएका छन् ।

रबि लामिछाने लाई ३ बर्ष कैद र ३० हजार जरिवाना हुने वा दुबै हुन सक्ने।नेपालमा केही राम्रो काम गर्नै नहुने रहेछ!!!!यो समाचार सत्य सबित नहोस् हाम्रो कामना छ।support कोलागी share गर्नुस ।

रबि लामिछाने लाई ३ बर्ष कैद र ३० हजार जरिवाना हुने वा दुबै हुन सक्ने।नेपालमा केही राम्रो काम गर्नै नहुने रहेछ!!!!यो समाचार सत्य सबित नहोस् हाम्रो कामना छ।support कोलागी share गर्नुस । अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ अरु केइ गर्न नसकेपनी share गरी सक्दो सहयोग गरौ

बोल माया गीतमा बिद्यार्थीको अभिनय, सभाहलमै रुवाबासी मच्चायो (भिडियो )

बिद्यालयको बार्षिकोत्सवको अवसरमा हल खचाखच थियो । एक्कासी बोलमाया गीतको सम्बाद सुनियो । बिद्यार्थी र अभिभावकहरु यताउत्ति हेर्छन् । केही समयमा एक महिला रुदै बाहिर निस्कन्छिन् । बोलमाया गीतको संगीतले सभाहल नै सोकमग्न हुन्छ । पछिल्लो समय प्रकाश सपुतको गीत बोलमायाले निकै चर्चा पाएको छ । युटुयूबमा करिब ६० लाख पटक हेरिएको भिडियो निकै मार्मिक र मर्मस्पर्शी छ । यो भिडियोमा अन्जलीको भूमीकामा कक्षा १० की प्रतिमा लामिछानेले अभिनय गरेकी छन् । उनको अभिनय देखेर इश्वरी क्षेत्री र सूर्य न्यौपानेले पुरस्कार समेत दिएका थिए । उक्त पुस्कारको रकम बिद्यालयलाई नै सहयोग गरेको प्रतिमाले बताईन् । पोखरा लेखनाथ स्थित लक्ष्मी माध्यामिक बिद्यालयको ६० औं बार्षिकोत्सवका अवसरमा बिद्यार्थीहरुले बोलमाया गीतको अभिनय गरेका हुन् ।

Wednesday, June 20, 2018

अस्ट्रेलिया उड्नै लाग्दा ज्यानमारा ट्रिपरले छिनेको अस्मिताको जीवन...RIP,RIP

एउटा परिवारको आशाको केन्द्र, जो केहीहप्तामै अष्ट्रेलिया उड्दै थिई, उच्चशिक्षाका लागि । जब अनयासै अकल्पनीय खबरसहित उनकी आमाको फोनमा घन्टी बज्यो, अस्पतालमा गएर हेर्दा आफ्नी छोरी अस्मिताको ट्रिपरले हानेर मृत्यु भइसकेको थियो । छोरीलाई यस्तो अवस्थामा देख्दा कस्तो हुन्छ होला ती आमाबुवा अनि सम्पूर्ण परिवारको हालत ?
हरेक दिन, हरेक बिहान जब अमेरिकामा मेरो निन्द्रा टुट्छ, नेपाली सञ्चार माध्यममा एउटा न एउटा ट्रक वा ट्रिपरले मान्छे किचेर मरेको खबर आएकै हुन्छ । लाग्छ, बरु कुकुर बिरालोको जीवनको मूल्य होला, तर मनिसको जिन्दगीको कुनै मूल्य छैन मेरो मुलुकमा । जून १३ तारिखका दिन बिहानै एउटा भयानक तस्वीर फेसबुकमा आयो । टि्रपरमा दन्दनी आगो बलेको दृश्य थियो त्यहाँ । टि्रपरले स्कुटरलाई ठक्कर दिएर एक युवतीको मृत्यु भएको खबर थियो त्यहाँ ।
हरे, आज फेरि राजाधानीको जडीबुडीको सडकमा कसलाई किच्यो टि्रपरले ? हरे भगवान भन्न आयो मेरो मुखमा । दिउँसो अस्मिता भण्डारीको मृत्युको भयानक खबर आयो ।
ओहो ! गाडीबाट नै मैले नेपालमा फोन गरें । कसैको फोन उठेन । फेरि गरें । शैलेन्द्र (अस्मिता भण्डारीका ठुलोबुवा) को फोन उठ्यो । के भएको हो भनेर सोधें । शैलेन्द्रले अहिले भर्खर घर आइपुग्यौं, नरेन्द्र र बिमलाको स्थिति सम्हाल्नै नसक्ने भएको छ भने ।
यतिखेरसम्म अस्मिता संसारबाट धेरै टाढा, हामी कसैले कहिल्यै देख्न, भेट्न नपाउने गरी अस्तु भैसकेकी रहिछन् । मलाई आफैंलाई पनि कन्ट्रोल गर्न गाह्रो भइरहेका बेलामा नरेन्द्र (अस्मिताका बुवा) बोली क्यै नबुझिने गरी बेसम्हाल रोइरहेको सुनें । बिमला (अस्मिताकी आमा) उनी त झन मुटु नै फुट्लाजस्तै गरी रुँदै थिइन् । मेरी आफ्नै ठुल्दिदी (अस्मिताकी हजुरआमा) म क्यै बोल्न सक्दिनँ नानु भन्दै रोइरहनुभएको थियो । अस्मिताका दाजु (आशिष भण्डारी) र उनका ठूलाबुवा अनि सम्पूर्ण परिवारसँग बोल्ने कुनै अवस्था नै थिएन ।
अस्मिता भण्डारीको भयानक मृत्युवरण एउटा उदाहरणका रुपमा मात्र लेखेकी हुँ । यस्तै अवस्था धेरै परिवरमा भैरहेको छ, नेपालमा । निर्दोषहरुको ज्यान गइरहेको छ । तर, मेरो देशको कानुन निदाइरहेको छ ।
यस्तै करिब ७/८ बर्ष अगाडि म मेरो बैंक ठमेल ब्राञ्चमा आफ्नो रूममा काम गर्दै थिएँ । मेरा एकजना स्टाफ बहिनी सन्तोषी कार्की मेरो रूमभित्र एकदमै आतिएको अनुहार लिएर पसिन् । म्याम ‘मेरो दाजुलाई ट्रिपरले ठक्कर दिएर वहाँलाई अस्पातल लगेको छ भनेर फोन आयो ।’
मैले भनें- हुन्छ जाउ, यहाँ बैंकको काम अरु साथीहरुले मिलाउँछन् । उनी गइन् । भोलिपल्ट बिहान उनलाई फोन गरें । कस्तो छ दाजुलाई ? तिमी अस्पातलमै हो ? उनी त एक्कैचोटि चिच्याएर रुन थलिन् । दाजु हुनुहुन्न । टि्रपरले ब्याक गरेर किचेर मार्‍यो ।
उनका दाजु इभिनिङ वाकजस्तो हिँड्दै थिए रे । ट्रिपरले ठक्कर दिएछ र लडेछन् । त्यसपछि ट्रिपरले ब्याक गरेर किचेर मारेछ । उनका दाजुको त्यो अप्रत्याशित निधनले परिवारको अवस्था कस्तो भयो होला ?
यो त मैले नजिकबाट देखे सुनेको घटना हो, यस्ता घटना हरेक दिनजसो भइरहेका छन् । हामी समाचार लेख्छौं, बिरोध गर्छौं, आगो लाउछौं । तर, ट्रिपर ड्राइभरलाई यस्ता कुनै घटना र आक्रोशले केही फरक पार्दैन । अझ भनौं, कुनै असर पारिरहेको देखिएको छैन ।
अस्मिता भण्डारी, जो जम्माजम्मी २२/२३ वर्षकी जवान छोरी । कति दुःखजिलो गरेर आमाबाबाले पढाइरहेका । अझै अगाडि पढ्न उच्च शिक्षाका लागि अष्ट्रेलिया उड्ने तयारीमा थिइन् । उनी एक्लै सबै कुरा मिलाउँदै थिइन् विना कसैको सहयोग ।
कति मेहनत गरी होली ? कति संघर्ष गर्नुपर्‍यो होला सबै जाँच अनि कागज पत्र मिलाउन ? कति सपना साँचेकी थिई होली उसले ?
हिजो म बिमला (अस्मिताकी मम्मी) लाई उनको पीडा अलिकति हलुंगो बनाउन फोन गर्दै थिएँ । हेल्लो, भन्नेबित्तिकै उनको रोदन क्रन्दन मात्र सुनें । सानिमा कसरी चित्त बुझाउँ ? कत्ति मन बुझाउन खोज्छु, सक्दै सक्दिनँ सानिमा भन्दै रुँदै भनिन्- सबै कुरा आफैं एक्लै गरिरहेकी थिई । ममी म यसो गर्छु, उसो गर्छु भन्थी । सानिमा म अब त्यो घरमा कसरी फर्केर जाउँ ?’
एउटी आमाको रोदनले मेरो मुटु फुट्ला जस्तै भयो ।
मैले सुने अनुसार अस्मिता चढेको स्कुटरलाई ट्रिपरले ठक्कर दिएछ । उनी सडकतिर लडिछन । त्यहाँबाट उठ्न खोज्दा ट्रिपरले ब्याक गरेर हाम्री प्यारी अस्मितालाई किचेर मृत्युवरण गराएछ ।
जब बीएण्डबी हस्पिटलबाट उनको मृत्युको घोषणा गरेर शव बाहिर निकालियो, अस्मिताको अनुहार धपक्क परेको गोरा, ओठको रातो लिपिस्टिक पनि क्यै भएको थिएन भन्दै थिए उनका ठूलोबुवा वीरेन्द्र भण्डारी ।
कस्तो अवस्था भयो होला परिवारको स्थिति ? के यस्तोलाई – दुर्घटना भनेर सम्झिन मिल्छ ? कि ट्रिपर ड्राइभर हत्यारा हो ? के नाम दिने यो घटनालाई ?
क्यै गरी आफ्नो ट्रिपरले ठक्कर दिएको मान्छे घाइते भयो भने मैले आजीवन उपचार गराउनुपर्छ, बरु त्योभन्दा ब्याक गरेर किचेर मार्दिन्छु भन्ने दिमागमा सेट भएको ड्राइभर हत्यारा होइन र ? बन्दुकले हत्या गर्नु र ट्रक वा टि्रपर ब्याक गरेर मान्छे मार्नुमा फरक के छ ?
हरेक ट्रक, ट्रिपर, अरु ठूला ठूला बसका ड्राइभरका दिमागमा मान्छे मारेपछि २ बर्ष जेल वा केही जरिवाना त हो नि भन्नेखालको कानुन दिएर मेरो समाजका हामी प्राणीहरुले के शिक्षित गराइरहेका छौ ? के यसको जिम्मेवार मेरो देशको कानुन होइन र ?
कसले दिने कडा कानुन ? ती ड्राइभरहरु, जो मानिस ठोक्कियो भने ब्याक गरेर मार्दिने हो भन्ने दिमाग लिएर स्टेरिङ्ग समाएर सडकमा बेपर्वाह रफ्तारमा गुडी रहेकाछन्, तिनलाई कसले शिक्षा दिने ?
खबरदार, तिमी ड्राइभरहरुले मानिसलाई यस्तो आशयले ब्याक गरेर किचेर मार्छौ भने तिमीहरु आजीवन जेल पर्ने छौ । जुन कुरा मेरो देशमा यस्तो नयाँ कानुन आएको छ भनेर, गाउँगाउँमा हरेक ड्राइभरलाई किन शिक्षा दिने वातावरण बनाउन सक्दैनन् कानुनको जिम्मा लिनेहरुले ? कि हामी नेपाली यति धेरै क्षमाशील भएका हौं ? जहाँ हरेक दिनजसो टि्रपरले ब्याक गरेर मान्छे मर्दा पनि केही गर्न सकिरहेका छैनौं ?
के हामी नेपालीको जिन्दगी ट्रक र टि्रपरको ज्यादतीका अगाडि कुकुर बिरालोको जति पनि मूल्यवान छैन ? कि कानुनसम्म यो आवाज नै पुगेको छैन ?
यो रोदन होइन । यो क्रन्दन पनि होइन । तर, मानिसहरु मेरो नेपालको सडकमा आˆनो गतिमा बाँच्न र गुड्न पाउने आधिकारको हनन होइन र ? के यो मानिसको बाँच्न पाउने मानव अधिकार हनन भएको होइन र ? आखिर कहाँनेर समस्या छ टि्रपर वा ट्रकका ड्राइभरको यस्तो ज्यादतीबिरुद्ध कडा कानुन ल्याउन ?
कति-कति पत्रकारले लेखे, कतिले अझै लेख्दैछन् । हरेक दिनजसो हरेक छापाहरुमा टि्रपर र ट्रकको ज्यादतीविरुद्ध शब्दहरु आइरहेका छन् । तर, के त्यो आवाज मेरो देशको कानुन बनाउनेसम्म नपुगेको हो कि के भएको हो ? कैले आँखा खोल्छ मेरो देशको कानुनले ? कसले जगाउँछ सुतिरहेको मेरो देशको कानुनलाई ?
प्यारी अस्मिता, तिम्रो बाँच्ने सपना सबै अपुरै रहृयो । कति के-के गरौंला भन्ने थियो होला । तिमी राम्री थियौ, साहसिली थियौ, हिम्मतिली थियौ । एक्लै लक्ष प्राप्त गर्ने विश्वासमा थियौ । तिम्रा ती सुन्दर आँखाहरुले थुप्रै सुन्दर सपना सजाएका थिए । अजङ्गको एउटा टि्रपर तिम्रो अगाडि आयो । लडेर पनि तिमी उठ्न खोज्यौ आˆना सपना सम्झिँदै । तर, त्यो निर्दयीले तिमीलाई किचेर जबर्जस्त मृत्युवरण गराइदियो ।
एउटा फोटो देखें । यतै कतै सञ्चारमा । तिमी मस्त निद्रामा निदाएजस्तै । त्यै निद्रामै तिमी हामी सबैलाई छोडी गयौ, त्यो उज्यालो मुहार लिएर । छोडेर गयौ हामी सारा परिवारलाई रुवाएर । प्यारी नातिनी अस्मिता, तिम्रो आत्माको शान्तिको कामना गर्दै तिमीप्रति अश्रुपूर्ण श्रद्धाञ्जली । अन्त्यमा फेरि पनि सोध्छुु- पटकपटक सोध्दै छ मेरो मनले- कैले आँखा खोलिदिने मेरो देशको कानुनलाई ? कसले जगाउने सुतिरहेको मेरो देशको कानुनदातालाई ? साभार श्राेतः अनलाइनखबर

नेपालीले चलाएको कार सिड्नीमा दुर्घटना, श्रीमतीलाई बचाउनुको साटो घाँटी थिच्ने श्रीमानलाई जेल सजायँ…..

आफूले चलाएको कार दुर्घटना भएपछि सँगै रहेकी श्रीमतीलाई बचाउनुको साटो उनको घाँटी थिच्ने एक नेपालीलाई दुई वर्षको जेल सजायँ भएको छ । उनले श्रीमतीको घाँटी यति जोडले थिचेका थिए कि उनको आँखाको रक्तनली नै फुटेको छ भने ओठ निलो भएको छ । दुई सन्तानका पिता दिपक अधिकारीले चलाएको कार सिड्नीको एमवान मोटरवेमा गत मार्च २७ तारिखमा दुर्घटना भएपछि उनलाई सँगै रहेकी श्रीमती पम्फा धितालको घाँटी बेस्सरी थिचिरहेको अवस्थामा भेटिएको थियो । ४६ वर्षे दिपकको कार ट्रकसँग ठोक्किएको डेली टेलिग्राफ रिपोर्टलाई उद्धृत गर्दै डेली मेलले लेखेको छ । दुर्घटनापश्चात् सहयोगका लागि उत्रिएका ट्रक ड्राइभरले अधिकारीले श्रीमतीको घाँटी बेस्सरी थिचिरहेको देखे । धितालको ओठ निलो भइसकेको देखेर ती ट्रक ड्राइभरले अधिकारीको हात बेस्सरी हटाए त्यतिबेलासम्म धिताल बेहोस भइसकेको डेली मेलेले बताएको छ । धिताललाई तुरुन्त अस्पताल पुर्याइएको छ । सास नलीमा बाहिरी अवरोधका कारण उनको देब्रे आँखामा रक्तश्राव भएको छ । सिड्नीको हर्नस्बाई हाइटमा पिज्जा पसल चलाउने अधिकारीविरुद्ध श्रीमतीलाई नियतवश घाँटी थिचेको र जथाभावी गाडी चलाएको भनी मुद्दा दर्ता गरिएको छ । यद्यपी, अधिकारीले भने श्रीमतीमाथि कुनै पनि हमला बारे आफूलाई थाहा नभएको बताएका छन् । उनलाई दुई वर्षको जेल सजायँ तोकिएको छ ।

राष्ट्रका सच्चा सपुत रबि लामिछानेलाइ कसले र किन हाले मुद्दा(भिडियो सहित),

Kathmandu, 20th June, Ravi Lamichhane is a one of the finest journalist of Nepal. His show “Sidha kura” is most famous between Nepali people. He is also known for his world record in longest talk show of 62 hours continuously. He has become like living god by helping people but government need to give protection to Ravi Lamichhane. Here is a video report about recent controversy of Ravi Lamichhane. Watch this video to know details.

फि लिएर कोचिङ पढाउन आलटाल गर्ने शिक्षकलाई विद्यार्थीले यसरी कुटे, हेर्नुस् भाइरल भिडियो

पढाएवापतको शुल्क तीन महिना पहिल्यै लिएर पनि पढाउन आलटाल गर्ने शिक्षकले सार्वजनिक रुपमा बेइज्जत हुनु परेको छ । उनका विद्यार्थीलाई उनलाई सडकमै रामधुलाइ गरेका छन् । उनलाई विद्यार्थीले कुनेको भिडियो सामाजिक संजालमा भाइरल भइरहेको छ । ती शिक्षक भारतको उत्तर प्रदेशको महोबाका भएको बताइएको छ । कुटाइ खाने शिक्षकको नाम आलोक हो । कुट्ने विद्यार्थीले ती शिक्षकले फिस लिइसकेर पनि कोचिङ नपढाएको र फिस फिर्ता माग्दा गाली दुव्र्यवहार गरेको आरोप लगाएका छन् । विद्यार्थी र उनका साथीले ती शिक्षकलाई रामधुलाइ कुटेर प्रहरीमा बुझाएका छन् । ती शिक्षक आलोक राजपुत एक सरकारी स्कुलमा शिक्षक छन् । तीन महिना पहिले उनले बेसिक टिचिङ सर्टिफिकेटको परीक्षा दिन लागेकी अर्पणासँग कोचिङको लागि ३ हजार रुपैयाँ लिएका थिए । फिस लिएपछि पनि उनले पढाउन आलटाल गरेको अर्पणाले आरोप लगाएकी छिन् । पैसा फिर्ता माग्दा शिक्षकले गाली गरेपछि आक्रोशित अर्पणाले आफ्ना साथीसँग मिलेर शिक्षकलाई कुटेकी हुन् । हेर्नुहोस् भिडियो हेर्नुस् भाइरल भिडियो

यति राम्री भर्खरकी तरुनी चोर्दा चोर्दै रंगेहात समातिईन् (भिडियो)

माथिको फोटो मा क्लिक गर्नुहोस्
धेरै जसो २०० देखि ५०० सम्म दिन्थे, कसैले रातभरि सुतेर पनि पैसा दिंदैनथ्यो, यसरी म बेश्या बने
डिल्लीबजार जानु पर्ने भएकाले म बागबजारको बाटो हिँड्दै थिएं । पिके क्याम्पसको गेटनेर पुग्नै लाग्दा कोहि मेरो अगाडी आएर भन्यो-‘ के छ उषा ‘?कहिं देखे देखे जस्तो लाग्ने अनुहार र सुनेकै आवाज हो भन्ने लाग्दा लाग्दै पनि ठम्याउन गाह्रो पर्दै थियो । आफ्नो नामै लिएर बोलाउने मान्छेलाई ‘को तपाई’ ? भनेर सोध्न पनि अप्ठ्यारो लाग्दै थियो ।म सपना । चिनीनौ के हो ?’ उसले हाँस्दै भनि ।एकछिन त म हेरेको हेरेई भएं ।
उसको शिर देखि पाउ सम्म हेर्दै भनें- ‘कस्तो भएको तिमी चिन्नै नसकिने ।’ए फेरी हाँस्दै बोली -‘नराम्री भएको छु अरु सबै उस्तै हो ।’त्यहि हाँसो हो उसको तर खै आज मलाई उसको अनुहारमा पटक्कै नसुहाए झैं लाग्यो । ‘कहाँ बस्छौ सपना ?’यहिं नजीकै एउटा नामको मात्र कोठा छ, तिमीलाई फुर्सद छ भने चिया बनाएर खुवाउँछु’ ।हुन्छ हिँड’ । मलाई उसको कोठामा जान मन लाग्यो ।उ भेटीनुमा म खुशी थिएँ या दुखी आफैं अलमलमा थिएं । म उसको पछि पछि लाग्दै थिएं । तर मलाई कोहि अन्जान ब्यक्ती लाग्दै थिई सपना । अर्को दिन भेटौंला भन्न सक्थें त्यो पनि भनिन । बाटोमा उ म संग गफ्फीरहि । मैले आधा आधी मात्र सुनें होला ।‘तिमी अझैं पनि उस्तै रहेछौ है उषा’ ? उ फेरी हाँसी ।उस्तै भन्नाले ?अरुकै कुरा मात्र सुन्ने, आफु नबोल्ने ।
उसका गडेका आँखा हेर्दै मुस्कुराएं म ।उसले प्रशंसा गरि -तिम्रो हाँसो खुब राम्रो छ । बागबजारको गल्ली भित्रको पुरानो घरमा छिर्दै बोली सपना, ‘मेरो जिन्दगी र यो घर उस्तै छ सबैतिर अँध्यारो’ । भुईंतलामा रहेको कोठाको ढोका खोल्दै फेरी थपी उसले -धन्न लाईन भएको बेलामा परेउ तिमी, उसले कोठाको बत्ती बाली ।एउटा सानो खाट, भुईंमै राखिएको ग्याँस चुलो, कोठाको आधा भाग मात्र ढाकेको प्लास्टीक कार्पेट, जुन ठाउँ ठाउँमा च्यात्तीएको थियो । अस्तब्यस्त लुगाहरु छेउको सानो टेवलमाथी थुपारिएको, सपनाको कोठा, सपनाको अनुहार जस्तै बिरक्त लाग्दो थियो ।म खाटमा बसें, सपना चिया बनाउँदै सोधि,’पढ्दै छौ होला है तिमी ‘?अँ । मैले छोटो उत्तर दिएँ ।‘के गर्नु मैले पनि पढेको भए केहि हुन्थ्यो की’ ।
सपनाले यस अघि कहिल्यैं पढाईको कुरा गर्दैनथी, जसरी पनि पैसा कमाउने हो, पढेर समय के खेर फ्याक्नु भन्ने सपना आज नपढेको प्रसंग जिन्दगी संग जोड्दैछे ।उसले चियाको कप मलाई दिंदै भनि –बोलन के भएको तिमी संधै उस्तै लाटी’ ।५ बर्ष पहिले राखिएको मेरो लाटी नाम आज फेरी उसले सम्बोधन गर्दा नजानिदो खुशी लाग्यो मलाई ।यो लाटी सम्बोधनले कसैको याद आयो, झट्ट सोधें, -अनिल खै त ?‘तिमी त्यसको कुरै नगर, सब त्यसकै कारणले यस्तो भयो । सालेले मेरो जिन्दगी बबार्त बनायो’ । उ रिसाएझै गरी ।उ बिदेशबाट आएको छैन ?खै कता मर्यो, तिमीलाई मेरो जिन्दगीको रामकहानी थाहै छैन उषा । देखेनौ मेरो अवस्था, मेरो हालत, यो कोठाको गती ? उसको आँखाभरि आँशु भयो । म के भनौं भनौं को स्थीतीमा अल्मलीएं फेरी, उसले जीन्दगीको आधा आधी बिरत्तता कोठामा छिर्नु अघिनै सुनाईसकेकी थिई, अस्पस्ट भाषामा एक छिन कोठाको वातावरण मौन भयो, मेरो स्वभाव अरुझैं के भयो भन न प्लीज भन्ने खालको छैन, यस्ता कुराले म भित्र आफ्नै प्रस्न र उत्तर हुन्छन् । त्यो सपनालाई थाहा छ ।
एक छिन पछि उ आँफैं बोली-मैले तिमीलाई साह्रै सम्झेको थिएं, एक मन त सोचेको थिएं, तिमी भेट हुन्नौ होला । संजोकले आज तिमी भेटीयौ, तर अचम्म तिमीलेमलाईचिनिनौ मलाई यो शहरमा कसैले नचिने हुन्थ्यो जस्तो लाग्छ, आज तिमीलाई देखें बोल्न मन लाग्यो ।सपना मलाई हेर्दै भन्दै थिई यी कुरा । दुखका नमिठा कुरा उसले यति मिठा शब्द प्रयोग गरेर बोली । सधैं हाँस्नु पर्ने, ठट्टा गर्नुपर्ने, राम्री हुनुपर्ने, जीस्कीरहनु पर्ने सपना आज अर्कै भईछ ।तिम्रो र मेरो अन्तीम पटक भेट हुँदा म डान्सबारमा काम गर्थें है ? उसले सोधी ।अ, अहिले पनि काम गर्दैछौ त्यहाँ ?जमानामै छोडेको, अनिलले पैसा नपठाएर मैले त्यो काम गरेको थिएं । तिमीलाई भेटेको २ महिना पछि अनिल दुबईबाट फिर्ता आयो, काम गर्न गाह्रो भयो भन्दै ।
मेरो ईज्जतको ख्याल नगरी तैले डान्स बारमा काम गर्न थालिस भन्दै झगडा गर्न थाल्यो आउन साथ । उसले सोचेन काठमाडौको ठाउँमा कोठा भाडा तिर्न र खानको लागि कति मुस्कील भयो होला र यो काम गरी होली बिचरा भनेर । कमाउन गएको लोग्ने बिदेशबाट रित्तो हात फर्केको थियो ।छोड्दे यो काम म जसरी पनि पाल्छु भन्न थाल्यो । कोठा कसरी चल्छ अनिल अब भनेर सोध्यो भने तंलाई बेश्या हुन मन लागेको भन्दै उल्टो उल्टो कुरा गर्न सुरु गथ्र्यो । राति राती रक्सी खाएर आउँथ्यो उ, चिनेका मान्छे संग २००– ५०० जति पाउँछ, त्यती सापट माग्दै हिड्न थाल्यो । जति बेला झगडा, बोल्दा बोल्दै उ पिट्न आईपुग्थ्यो । मैले सोचें केटा मान्छेको आफ्नै ईज्जत हुन्छ, मैले डान्सबारमा काम गर्दा उसलाई अरुले हेपेर बोलेर पो उसले यस्तो गरेको हो की । यहि सोचेर मैले काम छोडें । केही कुरा गर्न खोज्योकी उ निउँ खोज्न थाल्थ्यो- हेपेको तिमीले मलाई कमाउन सकेन भनेर ?
यसरी नै ३ महिना बित्यो, मैले सर सापट गरेर कोठा चलाएं । एक दिन अनिलले भन्यो सपना म अर्को कन्ट्री एप्लाई गर्छु पैसा खोज ।कहाँ खोज्नु मैले रु तिमीलाई दुबई पढाउँदा दाई भाउजु संग रोएर मागेको मैले । ज्वाईले बिदेशबाट पठाउना साथ तिर्छु भनेर । अब अन्त कसले दिन्छ मलाई ?तिमी त दुनियाँ लाई चिन्छौ नि । मागन सबै संग अलि अलि , म तिर्दीन्छु यार । उ फेरी झोक्कीयो ।के गर्नु उ नेपाल बसे यहि हो ताल । यहि सोचेर मैले चिनेजति सबै संग पैसा मागें ब्याज तिर्ने सर्तमा । १ लाख २५ हजार जम्मा भयो । उ मलेशिया जाने भयो फेरी । धेरै कुर्नु परेन एप्लाई गरेको २ महिनामानै भिसा लाग्यो । मलेशिया पुगेर फोन गर्यो म पुगें भनेर ।उ गएको १५ दिन पछि थाहा भयो म प्रेग्नेन्ट (गर्भवती) रहेछु । कैले अनिलले फोन गर्ला र यो कुरा सुनाउँला भनेर खुब हतारो लागेको थियो । उसले फोन गरेन । मैले अनिललाई त्यही नम्वरमा फोन गरें, जुन नम्वरबाट उसले मलेशिया पुगेर मलाई फोन गरेको थियो ।एक जना केटाले फोन उठायो । मैले अनिललाई सोध्दा उसले अनिल ऐले म संग बस्दैन, भेटें भनें फोन गर्न भनिदिउँला भनेर फोन राख्यो ।
३ महिना बित्यो, अनिलको फोन आएन । एक दिन साँझ अनिलले फोन गर्यो, फोन उठाउना साथ रुन थालें म । उसले किन रोएको भनेर सोध्नुको साटो रुनाधुना छोड के छ अरु सुनाउ भन्यो रुखो पारामा ।तिमीले के गरेको अनिल, ऋण खोजेर मलेशिया पठाएं, यहाँ सबैजना पैसा माग्दै छन्, एक कल फोन गर्दैनौ । सन्चै छौ की के भयो भनेर मन आतिन्छ । यति भन्दै थिएं‘हेर बढि नाटक नगर कत्तीन माया गर्ने जस्तो’ भन्यो फेरी ।के भएको छ अनिल तिमीलाई ? यहाँ म प्रेग्नेन्ट छु, ४ महिना हुन लाग्यो । तिमीलाई सुनाउन कति रहर थियो । मैले रुंदै भनें ।के रे ? हावा कुरा नगर है सपना ।के हावा कुरा बच्चा हुँदैछ हाम्रो ।ओई तँ मलाई फँसाउन आएको रैछेस् होईन ? म नहुँदा डान्सबारमा काम गरिस, कती जना संग मस्ती मारिस ।
अब मलाई भिराउन खोजेको त्यो बच्चा रु हेर् मैले यहि भन्न फोन गरेको थिएं । म तँलाई माया सायाँ के गर्दिन,तँ जस्तो केटी मेरो जीवनमा बति आए कति गए, उसले हाँस्दै भन्यो । मलाई यी सबै कुरा पत्याउन गाह्रो भईरहेथ्यो । अनिल रक्सी खाएको छौ के हो रु मैले नरम हुँदै भने ।के रक्सी खानु, मैले यहि भन्न फोन गरेको थिएं ल राख्दीएं भन्दै फोन काट्यो ।म न त रुन सकें न हाँस्न । धर्ति नै भासिएझैं भयो । फोन डाएल गरें अनिललाई १३ पटक फोन काट्यो र एउटा म्यासेज पठायो । सपना प्लीज जे भयो बिर्सिदेउ,मेरो अर्कै गलफ्रेन्ड छ, म उसलाई छोड्न सक्दीन । मलाई फोन नगर ।मैले राति सम्म फोन गरिरहें । उसले फोन उढायो बल्लबल्ल र भन्यो तँ लाई राम्रो मुखले भन्दा हुँदैन की के हो । यतिका समय मैले वास्ता नगरे पछि आँफै बुझ्नु पर्ने हो । आफ्नो सुर गर तँ ।
त्यसछि उसको मोवाईल अफ भयो ।कोठा भाडा नतिरेको २ महिना भएको थियो । सामान ल्यायाउने पसलको उधारो नतिर्दा बाटो हिड्न मुस्कील भएको थियो । उसलाई दुबई पठाउँदाको ऋण भाउजुले माग्न थाल्नु भएको थियो । मलेशिया पठाउँदा पैसा दिने हरु अबत पैसा पठाउन थाल्यो होलानी बुढाले भनेर सोध्न थालिसकेका थिए । अनिलले आज के सोचेर मलाई आफ्नो सुर गर् भन्यो । त्यो रात रोएरै कटाएं ।अनिलको फोनको बाटो हेरें, कतिपटक उसको बन्द भएको मोवाईल खुल्यो की भनेर फोन ट्राई गरें । १५ दिन अनिलको फोनको पर्खाई र जीन्दगी सोचेरै बित्यो । अब अनिलको फोन आउन्दैन भन्ने पक्का भयो मलाई । मैले बच्चा फ्याकीदीने सोचें ।एक दिन मेरिस्टोप गएं पैसा खोजेर । ४ महिना कटेको बच्चा फ्याक्न नमिल्ने कुरा सुनायो डक्टरले । प्राईभेट क्लीनीकमा फाल्छ अरे भन्ने सुनें , एकजना आईमाईबाट । त्यहाँ गएको १८ हजार माग्यो । १८ सय जुटाउन नसक्ने अवस्थामा १८ हजार कहाँबाट ल्याउने फर्कीएं तेस्सै । कोठमा आउँदा साह्रै भोक लागेको थियो ।
१५ सय थियो ग्याँस ल्याएर भात पकाएर खाएं । कति दिन भएको थियो राम्रोसंग भात नखाएको । पेटभरि भात खाएर मज्जाले निदाएं, उ नमिठो हाँसो हाँसी मेरा आँखा रसाए ।
अनि के भयो ?के हुनु दुख पाउन लेखेको १८ हजार खोन्दा खोज्दै दिन बिते । दुब्लाएको शरिरमा रंग उडेको अनुहार ऐना हेर्न पनि मन लाग्न छोड्यो । मैले कोठा चलाउन नसक्दा काम खोजें, कशैले सुझाव दिन्थे यस्तो अवस्थामा काम गर्न हुँदैन, कसैले सोझै छैन काम भन्दै हर्काथे ।माईतमा गएर दाई भाउजुलाई यी कुरा सुनाउदा दाईले यो पटक मेरो घरमा टेकीस अब आईन्दा बाटोमा देखेपनि मलाई नबोलाउनु भनेर हिडें, भाउजु जङगीन थालीन् हेर तिर्लान् नि त भनेर तेत्रो पैसा दिएं । अझ लाज पचेर मेरो दैलोमा रुन आउने । हामीले त्यो केटासंग बिहे नगर भन्दा हाम्रो कुरा सुनेथ्यौ ?बिकल्प नभएपनि पेटमा भोक लाग्थ्यो, घरबेटी र पसले दीन दिनै ढोको ठक्ठकाउन आईपुग्थे । मनले नराम्रो काम हो भन्ने जान्दा जान्दै पनि मैले ग्राहक खोज्न थालें । अवस्थाले मजबुर गर्छ जीन्दगीलाई ।मैले ग्राहक खोज्न थालें । बिस्तारै मेरो कोठामा घर बनाउने ज्यामी केटाहरु र ठेकेदार सम्म आउन थाले । ड्राईभर र खलासीको फोन आउन थाल्यो । २०० देखि ५०० सम्म दिन्थे तिनीहरु । कसैले रातभरि सुतेर पनि पैसा दिंदैनथ्ये ।
साह्रै गाह्रो हुन्थ्यो पेट दुखेर,तै पनि आएका मान्छे टाढिन्छन् भनेर उनिसंग कैलेहि गुनासो गरिन । ति मध्य एकजना ड्राईभर मेरो अलिक नजिक भयो । १०००– २००० रुपैयां छोडिदिन्थ्यो । भोजपुर तिरको गुरुङ थियो उ ४० बर्ष जतिको ३ वटा छोराछोरीको बाउ ।गर्भवति हुँदा पोसिलो खाना नखाए, गह्रौ काम गरे, बच्चा खेर जान्छ, कमजोर हुन्छ भन्ने सुनेको थिएं तर मैले चाहेर पनि त्यो मेरो बच्चा खेर गएन । जन्मनै लेखेको रहेछ, भाग्यमानी पो छ कि झै लाग्थ्यो । यति धेरै दुख पाउँदापनी मैले सन्तान छोरा नै होस भनेर मागिरहें । आफु छोरी हुनुमा घृणा जागेर । अहिले पनि सम्झन्छु जब अनिलको प्रेममा थिएं । अनिल संधै जीस्काउथ्यो, हेर है सपना मलाई त छोरी नै चाहिन्छ । मेरो छोरी संसार भरमा सबैभन्दा राम्री हुन्छे,कसैले मेरो छोरीलाई रुवायो भने मेरो पिटाई खान्छ । उसले भनेका ति कुरा मैले भुल्नै पर्ने थियो । जब उसले नै कसैकी छोरीको जीन्दगी नरक बनाईदिएको थियो ।७ महिना लागेपछि सबै ग्रहक टाढिए, त्यो गुरुङ आईरहन्थ्यो । ८ महिनाको गर्भवति हुँदा पनि मैले उसको त्यास मेटाईरहें ।
९ महिनाको आधा आधिमा छोरी जन्मीई । बैगुनी भगवानले के के बदला लिए मलाई छोरी नै दिएर छोरी नै जन्मीय पनि हेर्न मन लाग्यो, अनिलकी छोरी अनिल जस्तै लाग्यो खै मलाई त्यस्तै लाग्यो या छोरी त्यस्तै थिई । सुत्केरी खर्च अस्पतालले १ हजार रुपैंया दियो ।छिमेकी दिदिले अस्पताल लगेकी दिहिन् मलाई । सुत्केरी भएको भोलीपल्ट त्यही हजार रुपैंया तिरेर ट्याक्सीमा कोठा फर्कीए । बाँकी बँचेको पैसाले बच्चलाई एक जोर लुगा किनीदिईन ति दिदीले । घर आएं, दाल र चामल पहिले नै किनेर राखेको थिएं । त्यो छाक त्यहि छिमेकी दिदीले पकाईदिहिन् ।
ल बैनी जति सक्थें गरें, मेरो नि बुढो गतिलो छैन, कराउँछ, काममा जानुपर्छ, छोराछोरी हेर्नुपर्यो, फुर्सद हुँदा आउँला भनेर छिमेकी दिदी गईन ।बेलुका आँफैंले खाना बनाएं, टाँका लगाएको घाउ सजीलो गरि उठ्न बस्न नमिल्ने, आँफै खाना बनाउँथें, लुगा धुन्थें, वरपर बस्ने कोहि बोल्दैन थे राम्रो संग । यस्तो अवस्थामा पनि छोरीको मुख हेर्दा सन्तोष मिल्थ्यो । १ महिना पछि त्यो ड्राईभर गुरुङ फेरी आयो । भोकाएको गिद्धले भेटेको सिनो झैं थिएं म उसको लागि । छोरी २ महिनाकी लाग्दै थिई, त्यो गुरुङले बिहे गरौं भन्न लाग्यो । मेरो घरको बुढि बिरामी भएर मरी भन्यो उसले । सयौं जना संग शरिर बेचेर छोरी हुर्काउनु भन्दा ठिकै छ यो बच्चाले बाउको नाम पनि पाउँछे ।

Tuesday, June 19, 2018

डा. उपेन्द्र देवकोटाको पशुपति आर्यघाटमा अन्त्येष्टि

५ असार, काठमाडौं । दिवंगत वरिष्ठ नशारोग विशेषज्ञ प्रा. डा. उपेन्द्र देवकोटाको मंगलबार पशुपति आर्यघाटमा अन्त्येष्टि गरिएको छ । उनलाई पत्नी डा. मधु देवकोटा, छोरीहरु मेघा, बसुधा र मञ्जरीले दागवत्ती दिएका छन् ।
उनको विद्युतीय प्रणालीबाट शवदाह गरिएको छ । देवकोटाप्रति अन्तिम श्रद्धाञ्जली दिन आफन्त र शुभचिन्तकको ठूलो संख्या पशुपति आर्यघाट पनि पुगेको थियो ।
सोमबार साँझ निधन भएका डा. देवकोटालाई अन्तिम श्रद्धाञ्जलीका लागि मंगलबार विहान ८ बजेदेखि बाँसबारीको न्युरो अस्पताल राखिएको थियो ।
डा. देवकोटालाई श्रद्धाञ्जली दिन उपराष्ट्रपति नन्दबहादुर पुन, पूर्व प्रधानमन्त्री एवम् उहाँका विद्यालय तहका सहपाठी डा. बाबुराम भट्टराईसहित विभिन्न राजनीतिक दलका नेताहरु अस्पताल पुगेका थिए ।
२०७५ असार ५ गते १६:०३ मा प्रकाशित

watch first and then search